|
|
|
| |
| Arşevê Oskan: Tu bû Ardewan û ew man xwelî |
| 2011-10-15 21:23 |
|
|
Arşevê Oskan
Min dixwest li ser wêrekiya te binivîsim, lê dilê min di qefesa sînga min de dilerizî.
Min dixwest ji dilopên xwîna te sorgulên qedexe bêhn bikim, lê te cîhan kir zeviyekî sorgulan.
Min dixwest dîsa zindî li dengê te guhdarî bikim, lê ji aso dengê zenglê azadiyê dihat guhên min.
Min dixwest têêr li wêneyê te yê lihevhatî binêrim û bîranînên li Dirbêsiyê lê bipelînim, lê rûyê te dibû mîna rojekê û çavên min li ber vebdibûn.
Min dixwest pirsekê wek hercar ji te bikim, lê keriyên bersivan ez himêz dikim û rê ji pirsan re nedihişt.
Min dixwest pirsa navê te yê kurdî bikim, çîroka ”Gopalê Sor” dihat bîra min, ku li bin navnîşana çîrokê ”Ardewanê Têmûr” xêz bûbû..
Te çawa zanibû ku tê bibe Ardewanekî vêketî û dîroka me ronahî bike û bi hazaran Ardewanan biafrîne?
Erê xwestin çavên te li jiyanê bigrin, lê çavên me li te û helwestan vekirin.
Erê xwestin agirê xetîreya te vemrînin, lê tu kirin Ardewan û xwe kirin xwelî.
Dixwazin li vir çîroka nemir Mişel Temo ya bi navê ”Gopalê Sor” ku sala 2003an di kovara Zevî hijmara 9an de hatibû weşandin dîsa di bîra we de bînin.
Hêjayî gotinê ku nemir bi zimanê kurdî jî pirtûkeke çîrokan bi navê ”Gopalê Sor” çap kiribû û ev çîrok yek ji çîrokên wê pirtûkê ye.
http://www.efrin.net/efrin03/zevi/index/zevi09/index.html
GOPALÊ SOR
Kalemêrekî piştxwar, sal û demên dirêj li ser enîya wî hatibûn kolan. Dest û ling dilerizîn, lê bi dest pelandina dîwaran hêdî hêdî bi rê ve diçû. Ji nişkêve derbasbû gulfiroşgehekê û qevdeke gulên yasemînê kirî û rêya xwe berdewam kir .
Dimeşiya… can ditewtihî, hema bi zor bejna xwe rast dikir. Dema gopalê wî hebû xwe dida ser û pê dimeşiya, lê çi bike ji vê demê re, dema bêdengîyê ye! Dema devgirtinê ye!. Dema kirîn û firotinê ye!
Hemû tiştên tê de hene bilî mirovantiyê! . Lewra gopalê wî weke lawekî wî bû, ew gopalê ko kurê wînî mezin jê re diyar kirbû, gava xwendina xwe temam kir û ji welatê biyaniyê vegeriyabû. Wê gavê kurê wî Elî jêre gotibû:
- Fermo bavo diyarîya min ji te re gopalekî sor ji bo sipartina salan, çimkî guhertin pir in di welatê leşker û parastinê de! .
Bi vê gotinê wêneya girtina Elî dihat ber çavên wî. Berî çardeh salan, di elenda şeveke tarî de hatin wî birin. Wê demê gelekî westîyabû ku nas bike di kîjan girtîgehê de ye! Lê nikarîbû ji ber diçû kû jê re digotin:
- Here tu kes bi vî navî li cem me nîne!
Ji wê rojê û pêve rewşa wî zehmetir û dijwartir dibû, nemaze piştî di berbanga rojekê berî heyşt salan de, hatin kurê wî Hesen birin û piştî wîna bi du salan kurê wî Husên jî di nîvrojekî de, di orta paytextê de girtin, û berî salekê kurê wî Welî ji zanîngehê ew jî girtin û birin !?.
Çar law bûn, tev de di girtîngehê de ne . Dayika reben nikarîbû, di bin van rewşan de jiyana xwe berdewam bikira, temenê xwe da û çû ser dilovaniya xwe .
Kalemêr û gopalê xwe tenê man, lê belê parçeke xak-biçûk jî hebû, ew firot bi nerxê wê, li ber qapiyan gerîya, kaxezek ji vir û muhrek ji wir, heta ku bi wan diravan gihaşt ber masa serokê parastinê. Kesekî zik û ser mezin bû, jê pirsî :
- Elî, Hesen, Husên û Welî li cem we ne ?
- Belê li cem me ne, lê ev kes dijî şoreşê ne û dixwazin bi zor destûrê biguherin û hunavê milet, bi nivîsên xwe xira dikin, lewra em nikarin bihêlin tu wan bibînî!
Hema kalemêr bêdeng pêşde çû û gopalê xwe yê sor danî ser maseya wî û got :
- Fermo kurê min yê pêncan, wî jî bibin cem herçar birayên wî û li dû xwe vegeriya û ji hundir derket .
Kelemêr bi vî awayî dît ku li ber deriyê goristaneke mezin e. Yekser berê xwe da gora jina xwe û qevda gulên yasemînê danî ser axa gorê û got :
- Serê min ji ber te bilind e, dayika pênc lehengan.. kurên te tev de, bi mirovnî mêr bûn, di demeke ko tu nerx ji mirovan re nîne!
Mişel Temo
Qamişlo 1994 |
|
|
|
 |
| Arşevê Oskan |
|
|
|
|
|