| |
| Perwîn Bilgin, Jin & Jiyan: MEMLEKETİMİN GÜZEL İNSANLARIYLA…. |
| 2013-07-13 19:53 |
|
|
Pervin Bilgin
MEMLEKETİMİN GÜZEL İNSANLARIYLA KÜRDİSTAN İNSANLA GÜZELDİR...
Bir insanın, Kürd ve Kürdistan davasına bağlılığının nişanı; çocuklarına koymuş olduğu isimlerle başlar, diye bir belirleme yaparsam; umarım yanlış bir düşünceyi savunmuş olmayacağım.
Bu belirleme ışığında; kendime, aileme, ana ve babama baktığımda çok net bir şekilde davaya bağlılık görüyorum. Annem ile babamı kıyasladığımda; bilinç, bilgi ve birikim olarak elbette babam; anama göre çok çok önde. Babamın ilerde olması; toplumsal bazda nitel bir durumdur. Bu tesbit babamın ne kadar belirgin bir rolünün olduğunun da işaretidir. Anam ise, Kürd kadının trajedisinin bir simgesidir. Nasıl olmasın ki...
İmkan ve hakların paylaşımında geri tutulan, çocuk doğurma, emek sarfetmede en önde olan anam ve analarımız.
Bana ve tüm kardeşlerime isim veren babamdır. İlk çocuğunun adı: Rewşen..Ancak talihsiz Rewşen daha bebekken ölür. Ardından Abdurrahim, Behram ve yine bebekken ölen Süheyp, (Aso, Asiye,diğer adımla ben) Pervin, Şayan, Rêzan, Nûşin, Berfin...
Bu isimleri saydığımda; aklıma ilk kezTürkiye Kürdistan Demokrat Parti"nin kuruluşu aklıma geliyor. Hatta bu parti kuruluş çalışmalarının ilk başlangıç yıllarında bir kısım Kürd, ileri gelenleri Siverek"in bir tenha köyünde bir araya gelirler. Kendi aralarında şu prensip kararları alırlar.
1- Biz Kürdüz. İmkan ve olanak bulduğumuz her yerde Kürdçe konuşacağız.
2- Eşlerimiz Kürd olacak.
3- Doğan çocuklarımıza Kürdçe adlar koyacağız.
4- Zaman zaman bir araya gelerek mevcut gelişmeleri değerlendireceğiz.
Tabii bu kararlar resmi bir parti kararı falan değil. Bu kararlara "evet" diyenler, evlenir ve çocukları olur. Herkes çocuklarına kendince uygun isimler koyar. Ancak bunların içinden (XYZ)
kurnazlık yaparak; dışarda -çevreye ve yakın arkadaşlarına- çocuklarının adının JÊHAT, ZOZAN koydum derken, TC Nüfusuna CiHAT, SUZAN diye yazdırır.
Aradan yıllar geçer, çocuklar büyür. Bu XYZ açıkgözünün foyası ortaya çıkar. Arkadaşları onu sorgular.
-Efendi bu ne durumdur? Sen kararlarımıza bağlı kalmadın ve riyakarlık yaptın, dediklerinde; efendi:
-Ne yapayım nüfus kaydında kabul etmediler, diyerek durumu idare eder.
Bunun üzerine çocuklarının tümüne Kürdçe adlar veren A.Z adındaki değerli insan;
-Bana göre sen davaya da ihanet edersin. Bundan sonra seninle işim yok, der.
A.Z. haklı mıydı? Haksız mıydı? X.Y.Z doğru mu? Yanlış mı yaptı? diye sorma durumumuz yok ancak şunu diyebiliriz ki;
Babalarımız isimlerimizi –o günün zor şartlarında- Kürdçe koydukları için; Kürd ve Kürdistan davasına bağlıklarını belirtmiş ve bizlerin de o isimler doğrultusunda kişilik edinmemizi istemişlerdir. İkinci olumluluk ve suçu ise analarımız yapmıştır.
Kimimizin anası çocuklarına kendi ana dillerini öğretirken, bir kısmı da egemen ulus TC devletinin dili olan Türkçeyi öğrettiler. Türkçe konuşarak, öğreterek bizi bilerek veya bilmeyerek sömürgecilerin kucağına biraz daha ittiler. Bizi dilimiz ve tarihimizden uzaklaştırdılar . Kürd tarihini de bilmiyerek suç işlediler. Bizlere de öğretmeyerek suçlarına ortak ettiler.
Tarihi geçmişlerini, çocuklarına anlatmayanlar, onlara tarih bilincini vermeyenler de suçludur. Çünkü tarih hiç bir boşluğu affetmiyor. Birileri bu boşluğu doldurur ve doldurdular. Bizi tarih bilincinden yoksun bırakarak; karıncanın file öykünmesindeki kahramanlar durumuna soktular.
Biz bir nesil olarak artık bir ASLA ! çizgisi çizmeliyiz.
Bu olumsuz gidişi -en azından- kendi şahsımızda durdurmalıyız.
Bireyin BEN deme hakkı önemlidir.
Haklı ve mutlu bir toplumun nitelikli bireye ihtiyacı vardır.
Bireyleri güçlü toplumların aileleri de mutlu ve güçlü olur.
En büyük savaş birey ve aile üzerinde sürmektedir.
O zaman insanı ana merkeze alan bir yürüşe çıkalım, diyorum.
Durana göre yürüyen,
Yürüyene göre koşan,
Koşana göre bisiklet süren.
Bisiklete göre de motorsiklet daha öndedir.
Yanılmıyor muyum?
Selamlarımla.
14.07.2013
Pervin Bilgin
email: pervin.bilgin@hotmail.com |
|